معنی الجبر والمقابله

اولین کتاب جبر جهان که توسط خوارزمی ریاضی دان بزرگ ایرانی نوشته شد

اولین کتاب جبر جهان که توسط خوارزمی ریاضی دان بزرگ ایرانی نوشته شد

الجبر والمقابله خوارزمی

الجبر والاختیار

آغاز وانجام، اثبات جوهر، اخلاق ناصری، اساس الاقتباس، الاعتقادات، ایام و لیالی، تجرید المنطق، تحریر مجسطی، تحریر اقلیدس، جام گیتی نما، جامع الحساب، الجبر والاختیار، زیج ایلخانی، صورالکواب، معیارالاشعار

آغاز و انجام، اثبات جوهر، اخلاق ناصری، اساس الاقتباس، الاعتقادات، ایام و لیالی، تجرید المنطق، تحریر مجسطی، تحریر اقلیدس، جام گیتی نما، جامع الحساب، الجبر والاختیار، زیج ایلخانی، صورالکواب، معیارالاشعار

الجبر و المقابله

الجبر. [اَ ج َ] (ع اِ) علم جبر و مقابله. رجوع به جبر شود.

ابوشجاع. [اَ ش ُ] (اِخ) ابن اسلم. یکی از علمای ریاضی است. صاحب کشف الظنون گوید:او راکتابی است مبسوط بنام الکامل فی الجبر و المقابله.

تنوخی. [ت َ] (اِخ) علی بن احمد العمرانی الموصلی المهندس الحاسب. در سال 344 هَ. ق.درگذشت. او راست: شرح کتاب الجبر و المقابله ٔ ابوکامل. کتاب الاختیارات. (از اسماء المؤلفین ج 1 ص 679).

ابویوسف. [اَ بو س ُ] (اِخ) یعقوب بن محمد الحاسب المصیصی. او راست: کتاب الجبر و المقابله. کتاب الوصایا. کتاب تضاعیف بیوت الشطرنج. کتاب الجامع. کتاب نسبهالسنین. کتاب جوامعالجامع. کتاب الخطائین. کتاب حساب الدور. (ابن الندیم).

حسن افندی. [ح َ س َ اَ ف َ] (اِخ) صدیق. مدرس ریاضی مدرسه ٔ الاقباطالکبری بود او راست: دروس الجبر چ مصر 1920 م. دروس الهندسه چ مصر در سه جزء. (معجم المطبوعات) (مجله ٔ مقتطف ش سپتامبر 1909 م).

سنان. [س َ] (اِخ) ابن فتح حرانی او را در صناعت حساب و اعداد تقدم بود. او راست: کتاب التحت فی الحساب الهندی، کتاب الجمع و التفریق، کتاب الوصایا، کتاب حساب المکعبات، کتاب شرح الجبر و المقابله للخوارزمی. (ابن الندیم).

گبر. [گ َ] (هزوارش، اِ) در آرامی (هزوارش) گبرا بمعنی مرد است. رجوع به گبر شود. مرد. مرد بزرگ. معرب آن جبر است:
و اسلم براووق حییت به
و انعم صباحاً ایها الجبر
ابن احمر (از تاج العروس از شوابن جنی در: جبر).

حسین کنتوری. [ح ُ س َ ن ِ ک َ] (اِخ) ابن محمدبن علی قلی بن محمدحسین بن حامد حسین هندی موسوی نیشابوری. ریاضیدان و مهندس. درگذشته ٔ حدود 1282 هَ. ق. 1865/ م. او راست: «معادلات الجبر»، «المخروطات المنحنیه». (معجم المؤلفین از اعیان الشیعه ج 27 ص 215).

451